Quality in sound

scroll down for english

Canadian Brass | Αθήνα

Εκτός από την εκπληκτική συναυλία είχα την τύχη να παρακολουθήσω και την γενική τους πρόβα στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μιλήσω για το ποιοί είναι οι Canadian Brass, ούτε για το ότι είναι ένα από τα σημαντικότερα σύνολα του κόσμου, αυτό θα πρέπει να το γνωρίζετε μέχρι τώρα. Θα μιλήσω για την καθαρότητα και την ποιότητα του ήχου τους. Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα να συνειδητοποιήσω για ακόμη μια φορά πόσο σημαντικό είναι ο ήχος που παράγουμε με το όργανο και όσοι ήταν σε εκείνη την συναυλία είμαι σίγουρος ότι έφυγαν με το στόμα ανοιχτό όχι μόνο για το άρτιο αποτέλεσμα της παραγωγής αυτής αλλά και της ποιότητας του ήχου που είχε το σύνολο και ο κάθε μουσικός ξεχωριστά. 

Στην γενική πρόβα τις περισσότερες φορές η ορχήστρα με τον όγκο της κάλυπτε τον ήχο του κουιντέτου ! Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι 5 χάλκινα (σολίστ) θα καλύπτονταν από τον ήχο της ορχήστρας ! Το θέμα δεν είναι ότι έπαιζε δυνατά η ορχήστρα, αλλά ότι το σύνολο δεν ήθελε να παίξει πιο δυνατά για να μην χαλάσει την ποιότητα του ήχου και το χαρακτήρα της μουσικής, φυσικά και υπήρχαν δυνατά σημεία αλλά δεν είναι αυτό που μου έκανε εντύπωση. Δεν υπήρχε η νοοτροπία του παίζω δυνατά επειδή είμαι σολίστ, ή παίζω χάλκινο θα παίξω δυνατά. Η όλη προσέγγιση ήταν καθαρά μουσική, ανεξάρτητα από το όργανο όλοι τους ήθελαν να παίξουν μουσική και να μαγέψουν το κοινό με την εκφραστικότητα τους.

«Ωχ, παίζουν χάλκινα ! Θα μας πάρουν τα αυτιά !»
Έχουμε ακούσει όλοι εμείς που παίζουμε κάποιο χάλκινο. Έχουν δίκιο ή άδικο ; Αναρωτήθηκες ποτέ ; 

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Έχει μεγάλη σημασία ο ήχος που παράγουμε σε μια ορχήστρα, σε ένα σύνολο μουσικής δωματίου ή εάν παίζουμε κάποιο σόλο. Σε κάθε περίπτωση όμως έχει σημασία η ποιότητα του ήχου. Πάντα θα πρέπει να είναι όμορφος και καθαρός είτε παίζεις fortissimo είτε παίζεις pianissimo και δυστυχώς πολλοί μουσικοί δεν δίνουν βάση στην ποιότητα του ήχου τους αλλά στην τεχνική του οργάνου με στόχο να παίξουν γρήγορα, δυνατά και τα πιο δύσκολα κομμάτια για να δείξουν ότι αξίζουν κάτι. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει εις βάθος εκτέλεση κομματιών, όλα να είναι επιφανειακά και όλα να είναι “στο περίπου”.

Χάνεται η ζεστασιά της μουσικής όταν ο εκτελεστής κοιτάει μόνο την τεχνική του. Θα πρέπει η μέγιστη καθαρότητα και η μέγιστη ποιότητα στην έκφραση να είναι ο στόχος του μουσικού και μόνο με αυτές τις δύο αρχές θα πρέπει να αντιμετωπίζει το κοινό του. Τότε και μόνο τότε το κοινό θα φύγει με ανοιχτό στόμα από την συναυλία.

“Η τέχνη της μουσικής δεν μπορεί να εξωτερικευτεί από μόνη της όπως οι πλαστικές τέχνες, έτσι είναι προφανές ότι η τύχη μιας μουσικής “άγνωστης” στον ακροατή εξαρτάται απο τον εκτελεστή”

Wilhelm Furtwägler

• Δώσε την μεγαλύτερη προσοχή σου στις βασικές ασκήσεις, χωρίς αυτές ο ήχος θα είναι ανεξέλεγκτος και άσχημος. Περισσότερο από την μισή ώρα διαβάσματος να αφορά την ποιότητα των βασικών ασκήσεων και τίποτα άλλο. (το άρθρο Γερή Βάση)
• Να παίζεις μουσική του επιπέδου σου και όχι πιο δύσκολα κομμάτια που σου αρέσουν. Υπομονή και μελέτη θα σε φτάσουν σε αυτό το επίπεδο.
• Δύσκολα κομμάτια θα σε αναγκάσουν να συγκεντρωθείς στην τεχνική και να χάσεις την μουσική “ψυχή” του κομματιού. Κάνε ένα βήμα πίσω.
• Μελέτα εις βάθος την μουσική που παίζεις και όχι απλά να παίζεις τις νότες. Μια εις βάθος μελέτη θα σε κάνει να έρθεις πιο κοντά στον συνθέτη και το έργο.
• Μελέτησε έργα προηγούμενα και επόμενα σε αρίθμηση από το κομμάτι που μελετάς, θα καταλάβεις πολλά περισσότερα για την ψυχική διάθεση του συνθέτη.
• Μελέτα τεχνική, αυτή θα σε βοηθήσει να εκφραστείς σωστά. Υπάρχουν όμως και όρια, μην ξεχάσεις την μουσική συγκεντρωμένος στην τεχνική.
• Πάνω απ’ όλα παίξε μουσική και όχι τρομπόνι ή τρομπέτα ή κόρνο ή όποιο άλλο όργανο παίζεις. Παίξε μουσική για αυτούς που σε ακούνε.

Όταν καταφέρεις να κάνεις το κοινό σου να ξεχάσει που βρίσκεται ή τι ακούει και να έχει ταξιδέψει στις δικές του σκέψεις ακούγοντας την μουσική σου τότε έχεις πετύχει τον στόχο σου σαν μουσικός.

---

---

Canadian Brass in Athens !

In addition to the amazing concert, I was fortunate to watch their general rehearsal at the Athens Concert Hall. I do not think I should talk about who the Canadian Brass are, nor about being one of the most important brass quintets in the world, that you should know. I will talk about the purity and quality of their sound. It did not take long for me to realize once again how important is the sound we are producing with the instrument and those who were in that concert I’m sure they left with their mouth open not only for the perfect result of this production but also the sound quality which the ensemble had and each musician separately.

In the general rehearsal most of the time the orchestra with its volume covered the brass quintet. Who would have imagined that 5 brass instrumentalists (soloists) would be covered by the sound of the orchestra! The thing is not that the orchestra played loud but that the quintet did not want to play louder to destroy the sound quality and the character of the music, of course and there were loud parts but it was not what I was impressed with. They didn’t have the mentality of playing loud because they are soloists, or we play brass instruments we will play loud. The whole approach was purely musical, irrelevant of the instrument, all of them wanted to play music and mesmerize the public with their performance.

“Oh, they play brass. They will play loud, for sure.”
I’m sure you have heard. Are they right or wrong? Have you ever wondered?

The truth is somewhere in the middle. The sound we produce in an orchestra, a chamber music ensemble, or a solo piece is of great importance, and different every time. In any case, however, sound quality is important. Always must be beautiful and clean whether you play fortissimo or pianissimo, unfortunately many musicians don’t concentrate on their sound quality but on their technique in order to play fast, loud and the hardest pieces just to show that they deserve something . The result is that there is no in-depth performance, everything is thoughtless and more or less ok, mediocre.

The warmth of music is lost when the performer concentrate at his technique. The maximum purity and maximum quality in expression should be the goal of the musician and only with those two principles he/she should treat his/her audience. Then the audience will leave open-mouthed from the concert.

“The art of music can not be expresed on its own, like plastic arts, so it is obvious that the fate of a music “unknown” to the listener depends on the performer”

Wilhelm Furtwägler

• Pay your greatest attention to basic exercises, without basics your sound will be uncontrolled and ugly. More than half of your practice session must be about the quality of basic exercises and nothing else.
• Playing music of your level and not pieces out of your range. Patience and practice will help you reach higher level.
• Difficult pieces will force you to concentrate on technique and lose the musical “soul” of the piece. Take a step back.
• Practice in-depth the music you play and not just play the notes. An in-depth practice will make you come closer to the composer and the piece.
• Study pieces previous and later opus number by the piece you are practicing, you will understand much more about the composer’s metal state.
• Practice technique, this will help you to express yourself better. But there are limits, do not forget to make music.
• Above all, play music rather than trombone or trumpet or any other instrument. Play music for those who listen to you.

When you succeed to make your audience forget where they are and who they are listening to because of your performance, then you have achieved your goal as a musician.